van Santiago naar Pucon

Zondag 25nov: Elke dag een druk programma, maar dat is ook leuk. Gisterochtend heb ik eindelijk de tijd gehad om de WEB site te vullen, want ik was zo vroeg wakker. Daarna zijn we uitgebreid gaan lunchen, en om 9:15 gingen we met de hele groep met de metro naar Plaza de Monedas (de oude geld-drukkerij) om de wisseling van de wacht te bekijken. Dat schijnt om de 2 dagen plaats te vinden, een grootse show met veel muziek. En inderdaad, een prachtig schouwspel waar zo’n 100+ uitgedost militairen paraderen, rondjes lopen, een muziekkapel staat te spelen, en nog militairen te paard aan te pas komen. En dat alles om twee militairen bij de ingang af te lossen op klokslag 10 uur ... het trok veel bekijks, en ook wij hebben ons schuldig gemaakt aan het schieten van heel veel plaatjes.
Hierna zijn we doorgelopen naar het museum/herdenkingshuis van de vermiste personen uit de jaren zeventig. Toen zijn heel veel mensen opgepakt, nadat het bewind van Allende omver was geworpen door de militairen. Vergelijkbaar dus met de verdwijningen in Argentinie ... heel aangrijpend, en ik moest meerdere malen weer denken aan de mooie film “Missing” van Costa Graves over deze periode.
Daarna zijn we verder gewandeld richting vismarkt ... zag er prachtig uit, en de geur was ... ja, die van dooie vis. Rond 12 uur werden we ‘losgelaten’ en mochten we zelf nog wat rondkijken in Santiago. Eerst met een kleiner clubje een lekker eethoekje uitgezocht, en wat calorieen naar binnen gewerkt. Die hadden we nodig, want we waren van plan om daarna de Maria berg te beklimmen ... een ordinaire heuvel, waar bovenaan een gigantisch groot Maria beeld stond. Van ver weg zag het er aardig groen uit, en we dachten in de schaduw van de bomen naar boven te wandelen. Echter, het hele pad hadden we een stralende zon die op ons stond te branden – ruim 28C ... maar we hebben het gehaald. Na zo’n 3 kwartier stonden we ruim 500 meter hoger, en hadden we een nog mooier uitzicht over Santiago dan gisteren.
Daarna verder gewandeld naar het park de Esculpturas – een park met veel beeldhouwwerken. Sommigen waren heel mooi, maar andere werken waren aan ons niet besteed. Omdat de plattegronden en de straat-wegwijzers niet goed waren aangepast voor voetgangers, hebben we een redelijk lange speurtocht gehad om weer naar het centrum te geraken. Gelukkig was het ‘Happy Hour’ op de vele terrasjes. Dus daar konden we met een lekker pilsje bijkomen van deze zware dag.
Daarna met z’n allen eens geworden over een leuk restaurantje, dat is ook al een prestatie. Tot slot wat proviand ingeslagen, want die avond zouden we op de nachtbus gaan naar Pucon. Om half elf werden we opgehaald bij het hotel, en om kwart voor twaalf vertrok de nachtbus. Zeer comfortabele zitplaatsen, die bijna horizontaal in te stellen waren tot een echt bed. Kortom, een nachtje slapen, en je wordt de volgende ochtend wakker op zo’n 750 km ten zuiden van Santiago, in het plaatsje Pucon.

Deze zondag-ochtend 25nov waren we rond 10 uur in het hotel. Na wat opfrissen, gingen we in een leuk cafeetje zitten (koffie + gebak) en werden alle optionele excursies van deze reis doorgesproken. Onze reisleidster Marion moet namelijk nu alle extra opties gaan boeken.
In principe was de zondag vrij, maar de meesten van de groep wilden wel op pad – een bezoek brengen aan de indianen. Petra en ik hadden meer zin in een lange buitenrit te paard. En dat werd geregeld. Om 13:00 werden Petra en ik opgehaald, en naar de farm gebracht. Uiteindelijk gingen we met een 6-tal gasten de buitenrit maken. Al met al, een fantastische buitenrit. Deze paarden waren nog echt aan te sturen, hoewel het in het begin wel erg wennen was. Zowel Petra als ik hebben vroeger veel rij-ervaring opgedaan, maar de laatste jaren rijden we geen van beiden meer – ikzelf rij al sinds m’n 25e geen paard meer. Maar het ging erg leuk. Over zandweggetjes, heuvel op en heuvel af, door de grasvelden, drie keer door een klein riviertje waden met je paard, af en toe draven en zelfs galopperen ... ik stond er versteld van dat het me allemaal zo goed afging.
Ruim 3.5 uur rondgetrokken, door prachtige velden, onder de brem door die in volle bloei staat, ongekend moeilijke paadjes met veel stenen waar ik zelfs m’n benen zou breken ... het lukte uiteindelijk allemaal zonder problemen
Rond half zeven waren we terug in het hotel, om op te frissen, en de volgende eetgelegenheid te zoeken. Daarna naar de supermarkt, want we gaan de volgende dag de vulkaan Villarrica beklimmen. Rond 10 uur gingen we slapen, nadat we eerst een wake-up call voor 6:00 hadden geregeld.

Maandag 26nov: Om zes uur worden we keurig gewekt, even klaarmaken en ontbijten, en om 7 uur worden we opgehaald voor de beklimming. Met 10 personen uit onze groep (totaal 13 personen) durfden we deze beklimming aan. Vanaf 1400 meter naar de top van de 2850 meter hoge vulkaan – die helemaal in de sneeuw ligt. Duurde wel effe voor we er waren, maar rond 9 uur stonden we bovenaan de stoeltjeslift (op 1800 m) om vervolgens aan de sneeuwwandeling te beginnen, met een drietal gidsen. Er waren een heleboel groepen gearriveerd, die allemaal dezelfde bedoeling hadden. Allemaal een rugzak gekregen, met alle benodigde materialen voor alle weersomstandigheden. Dat betekende een extra gewicht van 7 a 8 kilo, ...
Zigzaggend gingen we naar boven, in een redelijk traag tempo ... maar wel constant. Om het half uur een korte pauze voor wat drinken en/of eten. Het was grotendeels windstil, en dan met een brandende zon op je gericht ... dan wordt het aardig warm. Het onderste deel liep ik lekker in m’n T-shirt, met de rugzak, en dan flink transpireren. Hogerop kregen we gelukkig wat wind, wat het aangenamer maakte ... en iedereen heeft uiteindelijk de top gehaald. Rond 12:15 stonden we aan de top van de vulkaan. Daar stegen de wolken op uit de krater – allemaal zwavelgas, dus dat kan aardig stinken. Voor ons stond de wind goed, want we hadden er geen last van. Prachtig uitzicht, geen wolkje aan de lucht, en we konden lekker ver weg kijken in het Andes gebergte, onder andere enkele hogere besneeuwde vulkanen op de grens met Argentinie. Genieten was het hierboven, heel veel digitale souvenirs genomen ... Na een half uur gingen we naar beneden – vanwege het zwavelgas mag je niet langer dan 30min boven blijven, volgens de park-regels. Voor de afdaling trokken we de meegenomen regenkleding aan, en een plastic zitje op het achterwerk. En we konden vervolgens in de sneeuw-geulen naar beneden glijden ... een soort bobsleeen, maar dan zonder bob. Dat ging heel leuk, alhoewel we soms moeite hadden met afremmen. Ondanks de beschermende kleding, worden toch alle kleren die je aanhebt behoorlijk nat. Na een klein uur zijn we beneden aangekomen, en konden we de beschermkleding afdoen. Het weer was fantastisch, lekker zonnig, 25-28C, dus we droogden weer snel op. Na een lekker pilsje zijn we weer terug gegaan naar het hotel, waar we vanaf 3 uur lekker tijd hebben om bij te komen (vooral van het douchen knap je op). Nu werk ik het verslag weer even bij, en straks om 7 uur gaan we nog lekker barbecueën bij de locale reis-organisator.
... wordt vervolgd ... Jan en Petra